Een lid die een hoop roeiers weet te enthousiasmeren is Joyce. We vragen haar naar haar clubgevoel.

- Je bent laat lid geworden. Hoe ben jij aan het roeien gekomen?

Ik ben in 2014 lid geworden door mijn zus. Zij maakte mij erop attent. Het was de bedoeling om samen iets leuks te doen. Maar we verschillen nogal. Ik ben een heel gedreven persoon en ga er voor als ik iets leuk vind. Daarmee ben ik een stuk fanatieker dan zij, die vooral met haar hondje in de boot wil ‘schuitje varen en theetje drinken’. Ik ben lang erin mee gegaan, maar deed het vooral voor haar. Uiteindelijk kon ze me niet bijbenen is ze gestopt. Ik ging met Sociaal-Roeien mee, op onderzoek uit. Uiteindelijk heb ik de stoute schoenen aan getrokken en de 8 gepakt. JP zag dat en vroeg of ik niet eens wilde 8-sturen.

- Zie je jezelf als Clubtijger of Roeitijger?

Het laatste half jaar zie ik me vooral als Stuurpoes! Ik heb veel ervaring op gedaan door nu 2x de Head te sturen en heb nu RS (Rijnsturen, red.) in de pocket.

- Hoe bleef jij tijdens jouw knieoperaties betrokken bij Jason?

Ik bleef in de appgroep van Jasons Heeren Acht en mijn eigen ploeg. Bovendien had ik het geluk dat mijn twee knieoperaties in Coronatijd plaatsvonden. Daardoor heb ik niet veel gemist. Nog herstellende kreeg ik in juni 2021 een app van Esther Deupmann met de vraag of ik de Mix8 wilde sturen. Die uitdaging betrok mij weer helemaal bij Jason!

- Wat is het Jasongevoel voor jou?

Samen met plezier de roeisport beleven en alles wat er omheen gebeurt.

- Je wint als stuur geregeld wedstrijden. Wint dan Jason voor jou, of vooral de ploeg?

Vooral de ploeg. Want door weer en wind werk je samen en streef je naar nog beter roeien. Dan vormt zich een eenheid. Daar word je blij van en zeker als je dan ook nog een wedstrijd wint. Dus ploeg op 1 en Jason op 2. 

- Je bent gestart met de Joyfor8 en je enthousiasmeert veel roeiers. Dat is leuk, maar voelt het soms ook als alleen de kar trekken?

Ik vind het erg leuk en word er blij van om mensen blij te maken. Maar vooral in het begin voelde het als alleen de kar trekken. Het zijn altijd dezelfde mensen die je achter de broek aan moet zitten. Meestal stuur ik nog een keer een app, en als dat dat niet werkt zorg ik dat er iemand anders op die plek zit. Dan is dat lesje ook snel geleerd. Inmiddels weet iedereen dat het slim en handig is om op tijd door te geven of je de week erop weer mee kan roeien. Nu is er veel meer waardering van de ploeg en besef dat het een heel gedoe is om een 8 vol te krijgen én een stuur en een coach te vinden.