Zondag 25 mei vond alweer de vierde editie van de RV Clubdag plaats. Wat ooit begon als een leuk Doorhaal-initiatief om meer verbinding op de vereniging te creëren, begint inmiddels uit te groeien tot een echt jaarlijks evenement. Meer deelnemers, meer enthousiasme, meer gezelligheid – en dit jaar ook: meer organisatoren.

Voor het eerst werd de organisatie namelijk niet alleen gedragen door de Commissie Doorhaal, maar kregen we versterking van vier enthousiaste leden: Yvonne, Natasja, Monique en Manon. Voor ons als commissieleden was dat even spannend: de dames zijn nog relatief nieuw bij Jason en wisten nog weinig van het reilen en zeilen binnen de vereniging. Maar wat pakte dat goed uit! Hun frisse blik, kordate aanpak en nieuwe ideeën zorgden voor een verrassend leuke dag. Hun motivatie? De Clubdag leek hen een mooie manier om de vereniging en nieuwe mensen beter te leren kennen. En dat is zonder twijfel gelukt.  

Regen? Welke regen?

Hoewel we stiekem op zon hadden gehoopt (en daar in het programma ook al een beetje op vertrouwd hadden), gooide het weer wat roet in het eten: het was nat en winderig. Niet echt lekker roeiweer dus. Maar dat mocht de pret absoluut niet drukken. Of zoals een deelnemer achteraf het mooi zei: “Regende het? Dat heb ik me helemaal niet gerealiseerd.”

Wedstrijden op het water – en een kamprechter zonder benzine

De ochtend begon met de wedstrijd op de 1.000 meter. De eerste achten lagen al op het water toen Douwe – die kamprechterde vanuit een volgbootje – merkte dat hij zonder benzine zat. Midden in het tochtgat van de haven, in wind en regen, moest hij proberen zijn bootje van de kant te houden. Geen pretje. Toch wist hij de wedstrijd vlekkeloos te begeleiden, en… hij stapte zelf ook nog in de boot in het middagblok. Hulde!

Zoals ieder jaar stonden de races in het teken van meedoen, niet van winnen. De ploegen zijn meestal spontaan samengesteld zonder samen te hebben getraind, en ook de kwaliteit van de boten kan per heat verschillen. Iedereen weet dat de winst er niet echt toe doet – het gaat vooral om de ervaring, het plezier en de gezelligheid. En daaraan was geen gebrek.

 Tijd voor lunch – en voor elkaar

Na het ochtendprogramma stond de lunch klaar: zelfgebakken quiches, belegde broodjes, soep, en salades. Het was een waar buffet, mogelijk gemaakt door vrijwilligers die met liefde hadden gebakken, gekookt en gesmeerd. De lunch bood niet alleen een moment om bij te komen, maar vooral ook om elkaar te ontmoeten, bij te praten en nieuwe gezichten te leren kennen.

Workshops op het droge: fit ouder worden &… tango!

Naast de wedstrijden konden deelnemers ook op het land hun hart ophalen. In de ochtend gaf Alexander een zeer gewaardeerde workshop over fit ouder worden. Dat is ook wel aan Alexander over te laten – velen kennen zijn bevlogenheid al van de zaaltraining.
In de middag volgde een verrassingsworkshop, waarvan alleen bekend was dat het over samenwerken en afstemmen ging – net als in de boot. De verrassing? Tangoles! Twee ervaren tangodansers (Jasonleden Monique Kuunders en Martin ten Voorde) namen ons mee in de wereld van passen, leiden, volgen, ritme en contact. Voor sommigen even spannend, maar bovenal verrassend leuk. Ook voor de toeschouwers was het super.

De Strepenborrel – een eerbetoon aan de boten en stuurlieden

Een ander bijzonder moment van de dag was de Strepenborrel, waarbij alle leden zich op het vlot verzamelden. Maarten hield een mooie toespraak waarin hij de boot én de stuur in het zonnetje zette. Met een inspirerend gedichtje gaf hij het goede voorbeeld. Hij gaf een eerbetoon aan de Anke Vaart waarmee hij dit voorjaar de Head won, en aan de stuurvrouw (Annelies) die hen door de race loodste. Als kers op de taart schonk hij Jason twee prachtige foto’s: één van de recente Head-wedstrijd en één van hun winst vijftig jaar geleden. Die hangen nu al te pronken in de clubkamer. Daarna volgden ook andere leden zijn voorbeeld. Een nieuwe traditie is geboren. 

Dansend de dag uit

Als afsluiter draaide de DJ heerlijke muziek op het vlot. Binnen no time gingen de heupen los en werd er uitbundig gedanst. Zo uitbundig zelfs, dat we ons afvragen of we volgend jaar niet gewoon wat eerder kunnen beginnen met het feest…

Wij kijken terug op een fantastische Clubdag. Een diepe buiging voor Yvonne, Natasja, Monique en Manon – die ondanks hun korte lidmaatschap enorm veel goed werk verzet hebben. En natuurlijk een dikke dankjewel voor alle vrijwilligers die de dag mee mogelijk maakten. Zonder jullie geen Clubdag. Op naar volgend jaar – minstens net zo leuk!

Heb jij ook wat gemaakt voor de lunch? Vergeet dan niet je bonnetje naar de voorzitter te sturen (die de penningmeestertaken waarneemt). Dan krijg je de gemaakte kosten terug.