In de 8 jaar dat Tineke Lely vertrouwenscontactpersoon bij Jason is, zijn er nog maar weinig meldingen bij haar binnengekomen. Een goed teken hopelijk, maar het kan nooit kwaad om aandacht te besteden aan de sociale veiligheid binnen de vereniging. Daarom in het thema ‘Typisch Jason’ een gezicht achter die sociale veiligheid en aandacht voor haar functie.

Iedere sportvereniging en -bond moet een vertrouwenscontactpersoon hebben (VCP) voor de eerste opvang na een melding van grensoverschrijdend gedrag*. Bij Jason is dat Tineke. Als je vertrouwelijk wilt praten over een vervelende ervaring binnen onze vereniging, dan kun je contact opnemen met haar. Dit kan iets zijn wat jou is overkomen of grensoverschrijdend gedrag* wat je bij anderen hebt gezien. Tineke biedt als VCP een luisterend oor en kan, als je dat wilt en het nodig is, met je meedenken over mogelijke vervolgstappen. Haar taak is uitdrukkelijk niet hulpverlenen, de vermoedelijke dader aanspreken, enzovoort. Maar ze kan wel meedenken: wil je naar het bestuur stappen, naar de politie, een gesprek met de beschuldigde? Daarnaast heeft het  landelijke Centrum voor Veilige Sport een poule van vertrouwenspersonen; dit zijn geschoolde deskundigen, die hulp kunnen verlenen aan slachtoffers, beschuldigden of de vereniging zelf. Je kunt je ook rechtstreeks tot hen wenden.

Dat Tineke de functie van vertrouwenscontactpersoon wel is toevertrouwd, spreekt uit haar verleden als rechter in familie- en strafrechtzaken. Ze heeft dus ervaring met conflicten en is gewend hoor en wederhoor toe te passen. “Mijn taak als VCP is luisteren en meedenken. Ik kan vertrouwelijkheid garanderen, maar niet geheimhouding. Het bestuur is uiteindelijk verantwoordelijk voor de sociale veiligheid binnen de vereniging, maar ik kan bijvoorbeeld een geanonimiseerde melding maken.” De drie klachten die in al die jaren bij Tineke zijn binnengekomen, betroffen alle een onderling conflict. Het lukte de getroffenen niet er samen over te praten. Het vermeende slachtoffer luchtte diens hart bij de VCP en er kwam vervolgens een gesprek of het luisterend oor bleek al voldoende. 

Tineke weet niet zeker of mensen haar weten te vinden en of de aanwezigheid van een VCP binnen Jason bekend genoeg is. Maar ze heeft wel een verklaring waarom er relatief weinig incidenten zijn: “We hebben bij het roeien weinig fysiek contact, dat is bij sporten als zwemmen en turnen anders. Ook is er bij een amateursportvereniging weinig sprake van afhankelijkheid, druk en intensief contact. Afhankelijkheidsrelaties en machtsverhoudingen zijn een extra risico.”

Met jeugdroeiers wordt apart over dit thema gesproken. Met hun coaches wordt de gedragscode doorgenomen en zij moeten bovendien een VOG (Verklaring Omtrent het Gedrag) overleggen. Regels als ‘nooit alleen met een jeugdroeier naar wedstrijd gaan of een lastig gesprek voeren’ moeten coaches en roeiers beschermen tegen schimmige situaties. 

Tot slot heeft Tineke een tip voor wat de leden zelf kunnen doen aan sociale veiligheid: 
“We kunnen zelf meewerken aan een plezierige sfeer, dat is belangrijk. Door ons simpelweg te houden aan normale omgangsvormen en een beetje op elkaar letten. Dat gaat best goed bij Jason. Je kunt ook iemand aanspreken als je ziet dat diegene herhaaldelijk niet geweldloos communiceert.”

Meer informatie over sociale veiligheid bij Jason vind je hier.

De gedragscode kun je hier nalezen.

*De definitie van ongewenst gedrag

Met ongewenst gedrag bedoelen wij alle uitingen van (seksuele) intimidatie, bedreiging, belediging, agressie en geweld, pesten of discriminatie. 

Van alle leden van onze vereniging wordt verwacht dat zij zich inzetten om dergelijke gedragingen te voorkomen en tegen te gaan.